یکی از ضعف‌های اساسی شرایط عمومی پیمان این است که برای جلوگیری از تخلف کارفرما در ایفای به‌موقع تعهد مالی خود در برابر پیمانکار، ضمانت اجرایی (سانکسیون) مشخصی را پیش‌بینی نکرده است.

درحالی‌که تعهد اصلی کارفرما پرداخت مبلغ پیمان به پیمانکار است و تعهد اصلی پیمانکار انجام امور راجع به موضوع پیمان. چگونه است که کارفرما، در صورت تأخیرات غیرمجاز پیمانکار، در بند (ب) ماده ۵۰ شرایط عمومی پیمان با اعمال جریمه علیه او، سانکسیون مقتضی برای خود پیش‌بینی کرده اما در مقابل مهم‌ترین و اصلی‌ترین تعهد خود هیچ‌گونه ضمانت اجرایی لازم منظور نکرده است.

آیا اگر کارفرما پس از ۱۰ روز مقرر در بند (الف) ماده ۳۷ شرایط عمومی پیمان، مدت‌ها در پرداخت حقوق مسلم پیمانکار تأخیر کند، نباید پیمانکار از این حیث خسارتی از کارفرما دریافت دارد؟

در صورت اخذ خسارت  تأخیر در پرداخت صورت‌وضعیت‌های موقت از کارفرما،  آیا پیمانکار می‌تواند از مزایای جزء (۹) بند (الف) ماده ۳۰ شرایط عمومی پیمان نیز استفاده نماید؟

پاسخ این پرسش‌ها، به تفصیل در فایل متنی مربوطه بررسی شده است.