با وجود اینکه پیمانکار  طبق «بند الف» ماده ۳۷ شرایط عمومی پیمان (نشریه 4311)، مبالغ تجمعی کارکرد پروژه را در قالب صورت‌وضعیت‌های موقت، در آخر هرماه تهیه و تسلیم مهندس ناظر  می‌نماید و مهلت مجموعه مشاور و کارفرما برای پرداخت آن وضعیت، 20 روز خواهد بود، اما بعضاً به دلایلی، فاصله زمانی تسلیم صورت‌وضعیت موقت ارسالی با صورت‌وضعیت موقت قبلی، کمتر از یک ماه بوده و به دلیل عدم پرداخت مطالبات پیمانکار در مدت  مقرر، میزان تمدید مدت پیمان، حاصل از روش محاسباتی مندرج در بخشنامه شماره 11082/54/5090-1 مورخ 1360/09/02، به سبب کم‌بودن مقدار «دوره صورت‌وضعیت» در مخرج کسر رابطه مذکور، عددی بسیار بزرگ و خلاف واقع خواهد بود.

برای رفع این مشکل، می‌بایست صورت‌وضعیت‌های کارکرد موقت مربوط به دوره‌های کمتر از یک‌ماه، با صورت‌وضعیت‌های موقت بعدی به گونه‌ای که شامل کارکرد یک دوره حداقل یک‌ماهه باشد یکجا در محاسبه مهلت پرداخت ملاک عمل قرار گیرد.

شایان ذکر است منظور از«دوره صورت وضعیت» در متن فوق، تعریف ارائه‌شده در بخشنامه شماره 11082/54/5090-1 مورخ 1360/09/02، یعنی فاصله زمانی تاریخ تسلیم صورت‌وضعیت مورد محاسبه و صورت وضعیت ماقبل آن به مشاور بر حسب روز می‌باشد.